kayıp

Çok uzun zaman olmuştu geçmeyeli o yoldan, sokaktan. Kim bilir belki görürüm belki diye girdim bugün sokağa. Belki bir köşe başında rastlarım umuduyla her adımda aradı gözlerim h-e-r  b-i-r  y-a-n-ı… Görsem tanır mıydım onu bilmiyordum gerçi. 5sene oldu sonuçta. Ama yine de kızdım kendime böyle düşündüğüm için… Ve seni kaybettiğim için üzgünümL

 Onca zaman yanımdaydı ve ben onu kaybettim diye tanıyamayacaktım. Asıl tanıyamadığım için kaybetmiş sayılıyorum şimdi. O mu acaba şu köşe başındaki dedim, ilerledim… Eğildim baktım yüzüne. Yabancı yabancı baktı bana belli ki o değildi. Öyle yabancı değildi çünkü. Sonra bir araya geldiler sanki tek tek yüzüme baktılar biliyormuş gibi olanları… Sanki ‘’sen onu kaybedensin’’ der gibi baktı hepsi. Keşke sende orda olsaydın da yabancı gibi de olsa suçlar gibi de olsa baksaydın onlar gibi…

En çok ağladığım zamanlarımda yanımdaydı hep. En çok beraber üşüdük sarılarak. En çok anlayan gibi bakardı yüzüme. Şimdi hepsi ona benziyor. 5 Yılda değişmezdi biliyorum en çok ben değişirim 5 yılda. En çok ben unuturum beyaz yüzünü pamuk ellerini. Ve en çok ben kaybederim biliyorum… Ve seni kaybettiğim için üzgünümL

Belki de bana bakmışsındır şimdi ben geçerken. Kim bilir içinden neler geçirmişsindir bana dair. Seni kaybettiğim için üzgünüm…  Seni o gün kaybettiğim için hala bulamadı hiçbir şey bendeki yerini… Ve bu sokakta; şu sarı pencerede hala yaşıyorum ara sıra… Seninle beraber onlarda kayboluyor ara sıra… Ve seni kaybettiğim için üzgünümL