bir kez elim yanmıştı bütün çaydanlık kaynar suyuyla beraber elime döküldü önce acıdan öleceğim sandım hiç geçmeyecek bitmeyecek sandım... zamanla bayıldım ayılınca yavaş yavaş uyuşuyordu çünkü zaman geçiyordu. Ve yine öyle oldu zamanla uyuştu duygularım uyuştu ufaldı dondu ! ama elimde hala o iz var....öf hem size ne ki dimi hadi bay
nil kızılırmak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.