Mor bir ilkbahara merhaba demek isteyip de kelimeleri kaybeden
gökyüzünün ilenciyle bakıyorum etrafa,
Etraf statik devinimlerle yükseliyorken yerin bin kat
dibine,
Sessizliğin içinde söylenmemiş sözler arayan kulaklarım ve
köpek kokusuna gizlenmiş ıslak günleri arayan gözlerimle,
Ben de ineceğim çok yakında ütopik baldırlarından
dinginliğin aşağıya…
Aşağısı sağanaklarınızla taşacak üzere gibi oluyorken ben,
Damarlarımı tamir etmeye çalışan gidenlerin asil
riyalıklarını gömeceğim belki de yanıma…
Siz ise gökyüzünün dağarcığını beklemeye mahkum
baharınızla,varabildiğiniz kadar yere varmaya programlanıp,kükreyen güvenleri
gömeceksiniz kafalara!!!
Nil kzlrmk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.